Wykład 1: "Siła wiatru, czyli jak poskromić żywioł"
Wiatr jest żywiołem, który zawsze wywoływał u ludzi skrajne emocje. Starożytni Egipcjanie modlili się do Amona, a Grecy do Zefira, o ochronę ich przed zniszczeniami powodowanymi przez wichury, ale również o ożywcze podmuchy gwarantujące większe plony. Egipcjanie korzystali też z siły wiatru konstruując pierwsze jednostki pływające wyposażone w żagle. Przez kolejne lata ludzie potrafili coraz bardziej rozumieć, jak wykorzystać siłę żywiołu. Powstały nowe dziedziny nauki, takie jak: aerodynamika, mechanika płynów, energetyka wiatrowa. Dzięki tej wiedzy samoloty utrzymują się w powietrzu. System dwóch żagli pozwala płynąć pod wiatr. I wiemy, że płaskie dachy mogą być łatwiej zerwane, niż ukośne. Wiatr jest także wykorzystywany dziś do produkcji energii elektrycznej. Obecnie mamy na świecie 225.000 turbin wiatrowych, które produkują w sumie energię elektryczną, która wystarczyłaby na pokrycie potrzeb Polski, Czech, Słowacji i Ukrainy. Ale wykorzystanie wiatru, to również fantastyczna przygoda. Dzięki aerodynamice powstały jachty poruszające się z prędkością 100 kilometrów na godzinę. Kształty współczesnych samochodów pozwalają na pokonanie oporów powietrza i osiągnięcie prędkości powyżej 400 km/h, a te, z których korzystamy codziennie, spalają dzięki temu dużo mniej paliwa.

Wykładowca:

mgr inż. Grzegorz Liśkiewicz / Politechnika Łódzka Doktorant w Instytucie Maszyn Przepływowych Politechniki Łódzkiej. Absolwent kierunków Fizyka Techniczna oraz Mechanika. Wyróżniony nagrodą Currana Wernera dla najlepszego absolwenta. W ramach pracy naukowej zajmuje się zastosowaniem symulacji komputerowych w zagadnieniach aerodynamiki i mechaniki płynów. Jego publikacje dotyczą zagadnień takich, jak: sprężarki przepływowe, niekonwencjonalne turbiny wiatrowe, oraz aerodynamika żagli, o której wydał m.in. książkę Numerical analysis of the sail aerodynamics: the sail interaction phenomenon in upwind condition. Współpracował z brytyjskimi uczelniami: Oxford University, Leeds University oraz Strathclyde University w Glasgow. Aktywnie angażuje się w działalność popularyzatorską i pracę z młodzieżą, jest jednym z laureatów konkursu "Popularyzator Nauki" Polskiej Agencji Prasowej oraz opiekunem Studenckiego Koła Energetyków Politechniki Łódzkiej. Zapalony fotograf, amator żeglarstwa i podróży na dwóch kółkach. Na rowerze podróżował po Szwecji, Ukrainie, Szkocji i Rumunii.

 Wizualizacja: Dalibor Carbol -"Z Rakaposhi pod K2"

Dalibor Carbol / Czechy Główny instruktor i założyciel El Speedo, największej szkoły paralotniowej w Beskidach. Specjalista od wyczynowego latania XC, treningów bezpieczeństwa, nauki tandemowego pilotażu i ekspedycji paralotniowych. Paralotnią kilka razy obleciał Nową Zelandię, Kanadę, Fidżi, Tajlandię, Malezję, Rosję, Indię, Argentynę i znaczną części Europy. Zawsze uśmiechnięty, pełny energii i szalonych pomysłów takich, jak dwukrotna podróż na starych rosyjskich motorach przez Ural aż w rejony środkowej Azji i z powrotem do Czeskiej Republiki. Wielokrotny uczestnik zawodów Dolomitenmann, Outdoor Trophy i Adrenalin Cup. Specjalista od lotów przelotowych XC i zdobywca najwyższych gór świata, które oblatywał przez wiele dni i odkrywał niewytłumaczalnie piękne miejsca Ale to wszystko nie miałoby sensu, gdyby nie spotkał wyjątkowych ludzi, dla których prawdziwa przyjaźń i przygoda są wiele więcej warte, niż społeczna akceptacja i własny zysk. W 2011 roku Dalibor Carbol i Juraj Kleja jako pierwsi na świecie przelecieli paralotniami z Hunza Valley do ośmiotysięcznika K2, a w 2012 ten sam tandem, jako pierwszy na świecie, obleciał Tien – szan. Bez aparatów tlenowych, bez wsparcia z ziemi. Najlepszy sportowiec Moraw roku 2013. Ojciec trzech synów, mąż i gospodarz na beskidzkiej ziemi.

Wykład 2: "Słońce - energia w zasięgu ręki"

Słońce jest podstawowym źródłem energii dla całej biosfery naszej planety. Na co dzień nie doceniamy tego związku, ale nawet niewielkie zmiany strumienia energii słonecznej, który obecnie dociera do Ziemi, mogą spowodować ogromne zmiany klimatyczne. Przez wieki energia Słońca była wykorzystywana przez człowieka w bardzo ograniczonym zakresie. Dopiero w ostatnim półwieczu rozwój technologii dal możliwość bezpośredniej konwersji promieniowania słonecznego w energie elektryczna. Technologia ta - fotowoltaika - otwiera całkowicie nowe możliwości dostępu do energii, zarówno w skali pojedynczego człowieka jak i kontynentu, stając się powoli jednym z poważnych graczy na rynku generacji energii. Energia słoneczna nie faworyzuje systemów politycznych, potęg militarnych ani ekonomicznych, gdyż jest dostępna na całym świecie, nawet w najbardziej odludnych obszarach. Dzięki fotowoltaice nawet człowiek na środku oceanu lub pustyni może mieć dostęp do energii elektrycznej. Efektywne korzystanie ze Słońca wymaga jednak pewnej wiedzy, świadomości ograniczeń, a nawet samodyscypliny, gdyż nie jest to "energia na życzenie". Rozwój fotowoltaiki w ostatnich latach jest wręcz imponujący, a jej zastosowania można spotkać w każdej skali: od systemów przenośnych, poprzez domowe systemy zasilania, aż do gigantycznych elektrowni słonecznych. Jesteśmy dziećmi Słońca i dopiero teraz zaczynamy lepiej to rozumieć i wykorzystywać dla własnego dobra .

Wykładowca:

dr inż. Witold Marańda / Politechnika Łódzka Adiunkt na Wydziale Elektroniki, Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki PŁ Absolwent Politechniki Łódzkiej i Ghent University w Belgii. Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Fotowoltaiki. Kierownik laboratorium Energii Słonecznej w Katedrze Mikroelektroniki i Technik Informatycznych w PŁ. Zajmuje się aspektami projektowania oraz zastosowań systemów fotowoltaicznych z uwzględnieniem krótkoterminowej zmienności promieniowania słonecznego. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji naukowych w tej dziedzinie .

 Wizualizacja: Planet Project - "Ze słońcem zamiast żagli dookoła globu"

Wykład 3: "Zdobywcy stratosfery"

Na początku XX stulecia człowiek rozpoczął zdobywanie przestworzy - zaczął uczyć się jak latać. Pod jego koniec opanował technologię latania do perfekcji. Zaczął latać w kosmos. Teraz coraz intensywniej interesuje się miejscem, gdzie nie można już latać zwykłym samolotem, ale to jeszcze nie kosmos. To stratosfera. Miejsce idealne dla raczkującej "turystyki kosmicznej" i małych eksperymentów naukowych. Jak bada się te rejony atmosfery? Jakie panują tam warunki i czy są one bezpieczne dla człowieka? No i jak się tam w ogóle dostać?

Wykładowca:

inż. Grzegorz Woźniak / Polska Akademia    Nauk - Centrum Badań Kosmicznych Inżynier i krótkofalowiec. Od dziecka zafascynowany falami radiowymi, ukończył wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej. Obecnie pracuje jako kierownik stacji naziemnej polskiego projektu satelitów naukowych BRITE-PL w Centrum Astronomicznym im. M. Kopernika w Warszawie. Obsługiwał łączność z pierwszym polskim satelitą PW-Sat. Od wielu lat wspólnie ze znajomymi i współpracownikami bierze udział w projekcie lotów naukowych balonów stratosferycznych BOBAS zapoczątkowanym przez dr Marcina Stolarskiego. Interesuje się wszystkim, co związane jest z nietypowym wykorzystaniem fal radiowych ze szczególnym uwzględnieniem satelitów i statków powietrznych .

 Wizualizacja: José Mariano López Urdiales - "Bloon'em bliżej kosmosu"

José Mariano López Urdiales / Hiszpania Założyciel firmy Zero2infinity i jej dyrektor generalny. Cel, jaki sobie w ten sposób wytyczył, to rodzaj misji, polegającej na zrewolucjonizowaniu dostępu człowieka do obszaru zwanego “bliskim kosmosem”, rozwoju turystyki kosmicznej. Bloon - kosmiczny balon, własny produkt zero2infinity, będzie wynosić kapsułę z ludźmi na wysokość trzydziestu kilku kilometrów. Ma wielką nadzieję, że będzie to kolejny krok człowieka w opanowywaniu kosmosu. Sieć ekskluzywnych biur podróży na świecie będzie sprzedawać dostosowane do wymogów klienta loty bloonem. Tę wizję realizuje z ogromną konsekwencją, a wiele kluczowych kwestii opatentował na całym świecie. Doskonale połączył marzenia z doświadczeniami w różnych firmach i instytucjach. Do najważniejszych doświadczeń zalicza pracę w: Barcelońskim Stowarzyszeniu Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej – BAIE, gdzie przygotował zwycięską ofertę dla Programu Badań Kosmicznych 2008, Boeing – Phantom Works, Europejskiej Agencji Kosmicznej, Cryospace, The Boston Consulting Group, International Space University, Mars Exploration Summer School, Von Kármán Institute for Fluid Dynamics. Ukończył Massachusetts Institute of Technology, Collčge des Ingénieurs, Universidad Politécnica de Madrid ze specjalizacją - Inżynier aeronautyki, pojazdy komiczne. Otrzymał tytuł Najlepszego Absolwenta Roku w Hiszpanii i specjalną nagrodę Ministerstwa Edukacji Hiszpanii. Członek zwycięskiego zespołu w konkursie “SUCCESS” zorganizowanym przez ESA. Brał udział w wielu panelach i spotkaniach na całym świecie dotyczących „projektów kosmicznych”. Lubi podróże, nurkowanie, piłkę nożną, badmintona, narciarstwo zjazdowe, gotowanie. Żonaty. Ma dwóch synów.