goście festiwalu
      home
      festiwale
      goście festiwalu
      nagrody
      konkursy i wystawy
      kronika
      wielka lekcja geografii
      informacje
      kontakt
      artshow
      The Best of
            Explorers Festival
     
  Kurt Albert (Niemcy)
Pochodzi z Norymbergi. Z wykształcenia jest nauczycielem matematyki i fizyki. Ale jego prawdziwym powołaniem okazała się wspinaczka. Dziś należy do największych indywidualności alpinizmu wszechczasów. Zaczynał jako członek grupy katolickiej, by następnie szkolić się w sekcji klubu alpejskiego. Miał jasno określone cele: klasyczne ściany Alp. Początki wspinaczki to zaliczenie wszystkich szlaków w dolinie rzeki Pegnitz w ciągu jednego dnia. Liczyła się wtedy jedynie liczba przebytych dróg a nie ich jakość. Mając zaledwie siedemnaście lat dokonał kilku znakomitych przejść, m.in. w Dolomitach, Filara Walkera, północnej ściany Eigeru. Przełom nastąpił w 1973 roku. Kiedy pojawił się w górach Elbsandstein stwierdził ze zdziwieniem, że jest to zupełnie inny rodzaj wspinaczki. Najważniejszym stało się wtedy myślenie o tym, jak pokonać ścianę zwiększając stopień trudności drogi. W 1975 roku wraz z kilkoma przyjaciółmi wpadł na pomysł, by klasycznie minięte haki zaznaczać czerwoną farbą. Dość szybko czerwonym punktem zaczęto oznaczać jedynie początek każdej klasycznej drogi. Tak narodziła się słynna idea czerwonego punktu, po angielsku "red point", która stała się synonimem swobodnej wspinaczki. Podróże do USA, w początkowej fazie jego kariery, utwierdziły go w konieczności konsekwentnego treningu pozwalającego później mierzyć się z nadzwyczajnymi trudnościami.
Wtedy też zaczął stosować zasadę "wszystko o własnych siłach", która wymuszała poznanie kajakarstwa, żeglarstwa i podejmowania wszelkich działań pozwalających dotrzeć do celu podróży, bo pomoc, na przykład tragarzy, nie była przewidywana. Można go nazwać "Wspinaczem - Obieżyświatem". "Podróże szalenie wzbogacają moje życie" - to stwierdzenie czyni go naprawdę bogatym człowiekiem. Jak mówi: "na moich wyprawach musi być przynajmniej 80 procent skał, dreptanie w śniegu nie jest dla mnie wyzwaniem". Dlatego nawet podczas wyprawy w Karakorum potrafił zachować "uparte spojrzenie na wspinaczkę". Przez wiele lat poprowadził legendarne już dziś drogi w górach całego świata, jak chociażby: "Fight Gravity" (8+),"Goldenes Dach" (8+), "Entsafter" (8+), "Erazerhead"(8+), "Sautanz" (9-), "Humbug" (9-), "Luftballondach" (9), czy też "Magnet"(9/9+), "Locker vom Hocker"(8-/8). Z Wolfgangiem Güllichem tworzył drużynę marzeń niemieckiego sportu wspinaczkowego. W roku 1981 zostali wybrani przez pismo "ALPIN MAGAZIN" najlepszym zespołem wspinaczkowym roku. W 1984 roku otrzymał z rąk Prezydenta Republiki Federalnej Niemiec nagrodę "Srebrny Liść Laurowy" - najwyższe odznaczenie sportowe w Niemczech. Brał udział w wielu filmach o tematyce wspinaczkowej. Pisze i publikuje artykuły w pismach specjalistycznych.
Lauret nagrody Explorer 2007.
     
  Kinga Baranowska (Polska)
Z wykształcenia jest geografem. Interesuje ją również profesjonalna fotografia. Należy do nielicznego grona kobiet w Polsce, które wspinają się w górach najwyższych, co w dzisiejszych czasach wymaga prawdziwej determinacji. Ukończyła kursy taternickie w 2001 roku i zaczęła pojawiać się na różnych kontynentach, by w najbardziej wymagających masywach nabierać doświadczenia i zmagać się z górami. Ma za sobą szereg dróg w Tatrach, Alpach, górach Afryki, Ameryki i Azji. Pokonała m.in.: Mount McKinley (6194 m), Pik Pobiedy (7439 m), Chan Tengri (7010 m), Mount Kenia (Batian 5199 m), Matterhorn (4478 m).
I stało się jasne, że spróbuje sił w Himalajach i Karakorum. Na początek, w debiucie, zdobyła Cho Oyu (8201 m) w wieku dwudziestu siedmiu lat.
W 2006 roku weszła na Broad Peak (8047 m) i została tym samym drugą w historii himalaizmu Polką i jedenastą kobietą na świecie, która stanęła na jego szczycie.
Rok 2007 może zaliczyć do bardzo udanych. Zdobyła kolejny ośmiotysięcznik - Nanga Parbat (8125 m), trudną, liczącą prawie cztery kilometry ścianą Diamir. Było to jedyne wejście kobiece w tym sezonie na tę górę.
Jest dziewiątą Polką, która stanęła na ośmiotysięczniku.
Należy do Klubu Wysokogórskiego Warszawa i Alpinus Expedition Team.
     
  Stipe Božić (Chorwacja)
Najbardziej znany chorwacki himalaista. Brał udział w wielu ekspedycjach, trzy poprowadził sam. Zdobył kilka ośmiotysięczników, m.in. K2, Kanczendżongę, Manaslu. Dwukrotnie wspiął się na Everest, w tym z kamerą w 1979 roku zachodnią granią, którą nigdy wcześniej nikt nie wchodził. Pokonał prestiżowe alpejskie kolosy: Eiger, Grandes Jorasses i Matterhorn. Zdobył Koronę Ziemi. Zszedł 1395 metrów pod ziemię w jaskini Lukas, w masywie Velebit, w Chorwacji. Wziąwszy pod uwagę drogę przebytą w jaskini oraz wysokość Everestu, jest światowym rekordzistą. Wraz z międzynarodową ekspedycją dotarł na nartach na Biegun Północny. Jest znanym fotografikiem i operatorem, i jedynym na świecie, który czterokrotnie filmował wydarzenia na trzech najwyższych szczytach świata. Jego zdjęcia znalazły się na prestiżowej wystawie Chorwacka fotografia od 1950 roku i do dziś można je oglądać w Muzeum Sztuki Współczesnej w Zagrzebiu. W czasie wypraw zawsze towarzyszy mu kamera. Filmował na całym świecie. W górach, pod ziemią i pod wodą. W filmach zawsze stara się oddać piękno natury i uświadomić widzom, ile trzeba zrobić by je zachować. Laureat wielu nagród filmowych, m.in. na festiwalach we Włoszech, Austrii, Słowacji, Nepalu i Chorwacji.
Napisał kilkadziesiąt artykułów dla prasy codziennej i pism tematycznych. Wydał trzy książki: Droga na wierzchołek świata, Siedem szczytów oraz Święte góry świata.
Laureat nagrody Camera Extreme 2007.
     
  Barbara Brighetti (Włochy) 
Pochodzi z Cremony.
Przez osiem lat (1993 - 2001) należała do ekstremalnego zespołu sportowego Sector No Limits Team.
Jej żywiołem jest powietrze. Jako pierwsza na świecie przeleciała ze spadochronem nad Wielkim Murem Chińskim. Nad naszym kontynentem wykonała pierwszy spadochronowy skok tandemowy z osobą niepełnosprawną przy zastosowaniu specjalnej uprzęży, z odpowiednio dobraną ekipą. W czasie jej skoków prowadzono pierwsze badania nad skutkami hipoksji podczas swobodnego spadania z dużych wysokości.
Do kilku uznanych, rekordowych, zupełnie nadzwyczajnych osiągnięć w skali światowej, należą jednak przede wszystkim:
 - pobicie rekordu świata w skydivingu kobiet (skok z dużej wysokości i otwarcie spadochronu na bardzo małej wysokości),
 - skok i swobodny lot bez tlenu z wysokości 10.900m - na granicy stratosfery (Montichiari, prowincja Brescia,1993r.),
 - najdłuższy swobodny lot bez tlenu wykonany z ponad 10.000m (Montichiari, prowincja Brescia,1993r.).
Promowała pierwsze otwierające się centra bungee jump we Włoszech. Zainaugurowała ich działanie wyjątkowymi skokami z wysokich konstrukcji mostów. Skoki ćwiczyła specjalnie na tę okazję i nigdy wcześniej nie były one wykonywane.
Od kwietnia 2001 roku prowadzi dla stacji LA 7 program telewizyjny "Exxxtreme". Została uhonorowana nagrodą Panathlon w lutym 2001r., po wstępnym okresie przygotowań do wykonania skoku na biegunie północnym, w celu upamiętnienia pierwszej włoskiej ekspedycji z końca XIX wieku poprowadzonej przez "Duca degli Abruzzi".
     

  Mélanie Carrier, Olivier Higgins (Kanada)
Pochodzą z Quebecu i niedawno ukończyli studia. Są bardzo młodzi, ale już dziś mogą powiedzieć o sobie, że zafascynował ich świat, szczególnie ten zagubiony, schowany gdzieś daleko od cywilizacji. Gdy po raz pierwszy opuszczali własne domy nie mieli w nadmiarze pieniędzy, brakowało też doświadczenia w podróżowaniu. Dla Oliviera była to podróż do Australii. Mélanie wybrała się do Europy. Podróżowali autostopem, spotykali mnóstwo ciekawych ludzi, i starali się, mimo trudności, omijać najpopularniejsze turystyczne szlaki. Zdobywali wiedzę o różnych kulturach i życiu innych ludzi. Z początku sądzili, że mogą uczyć innych, szybko jednak zdali sobie sprawę, że stało się coś zupełnie innego. To oni mieli uczyć się: o sobie, swoim życiu, wartościach, szczęściu, dzięki któremu przyszło im żyć w uprzywilejowanym społeczeństwie, cieszącym się zdobyczami cywilizacji.
Wtedy zdecydowali się wspólnie układać plany na przyszłość. I uciekali
w świat jak najczęściej: do Indii, Nepalu, Republiki Południowej Afryki, Meksyku, na Madagaskar i Wyspę Reunion. Coraz bardziej odczuwali potrzebę dzielenia się z innymi tym, czego doświadczali podczas swoich podróży. W ich umysłach zrodził się pomysł projektu Azymut. Postanowili zaplanować szaloną podróż na rowerach: z Mongolii, przez Chiny, Tybet, Nepal, i zakończyć ją w Indiach. W maju 2005 roku wyruszyli na rowerach przez zapomniany świat i pokonali osiem tysięcy niezwykłych kilometrów. Sfilmowali wszystko, by pozwolić widzom podróżować z nimi, odczuwać ich emocje, odkrywać inne kultury, a przede wszystkim przemyśleć kwestię fundamentów dzisiejszego społeczeństwa, a dokładniej naszą rolę w nim.
Projekt Azymut - film, książka i seria spotkań - stanowić mają raczej zachętę do refleksji nad własnym życiem i - taką mają nadzieję - podjęcia działań zmieniających je, ale nie oznaczających całkowitego odrzucenia dotychczasowego stylu życia. Już ponad dwadzieścia tysięcy ludzi mogło obejrzeć ich prezentację podczas około stu dwudziestu spotkań w Kanadzie i na całym świecie. Uczestniczą w wyprawach naukowych badających wulkany, organizowanych przez Uniwersytet na wyspie Reunion. Od 20001 roku z powodzeniem uprawiają wspinaczkę. Poprowadzili drogi na Madagaskarze, w Południowej Afryce, Francji, Hiszpanii, USA, Kanadzie, o stopniu trudności 5.11 - 5.12., OS 5.12b. Lubią również wspinać się w lodzie. Mimo młodego wieku otrzymali już szereg wyróżnień. Za działalność uhonorowały ich w 2007 roku specjalną nagrodą władze regionu Quebec.
     
  Alison Gannett (USA) 
Jest posiadaczką kilku tytułów Mistrzyni Świata w narciarstwie ekstremalnym. Zorganizowała i była uczestniczką wielu wypraw w różne rejony górskie świata, a ośnieżone stoki w Indiach, Bhutanie, Szwajcarii, Pakistanie, Francji, Boliwii, Argentynie, Południowej Afryce i na Alasce, były tłem dla jej wyczynów na nartach. Filmuje i fotografuje. Ma status gwiazdy filmów o sportach zimowych, w których występuje bardzo często. Jej prawdziwą pasją, oprócz narciarstwa, jest uczynienie świata innym, lepszym i uchronienie go przed degradacją. Od dawna działa na rzecz ochrony naszej planety. Nieustannie podróżuje po świecie z projektem "Global Cooling Tour", pokazując jak można zaoszczędzić pieniądze powstrzymując globalne ocieplenie, ratować śnieg na naszej planecie, zredukować emisję gazów cieplarnianych, wytwarzać energię
ze źródeł alternatywnych.
Przez wiele lat systematycznie dokumentuje ustępowanie lodowców w Patagonii, współpracuje w tych sprawach z różnymi agendami i fundacjami, dużymi firmami, jak np.: Head, Tyrolia, Wintersports.
Jest założycielką i dyrektorem fundacji "Save our Snow", której podstawowym celem jest ratowanie śniegu dla przyszłych pokoleń.
W tym roku odbywa światowy tour pod nazwą "Global Cooling Tour Ski Adventure Show", z którym przyjeżdża również na 9.Explorers Festival. Mieszka w Crested Butte, w Colorado.
     
  prof. Nicholas Middleton (Wlk. Brytania)
Geograf. Wykładowca w St. Anne's College w Oxfordzie. Kiedy nie ma zajęć ze studentami przemierza świat opisując go lub realizując filmy dokumentalne. Przez ostatnie pięć lat podróżował do najbardziej oddalonych i najmniej przyjaznych zakątków Ziemi. Odwiedził już ponad osiemdziesiąt krajów. Jest autorem wielu książek o tematyce podróżniczej, w tym bestsellera Going to Extremes  wydanego w 2001r., oraz jego kontynuacji Surviving Extremes  wydanego po polsku w 2006 r. pod tytułem Ekstremalne wyprawy. Lód, dżungla, piach, bagna, a także Extremes along the Silk Road. Każda z tych pozycji zawiera niesamowite przygody, a na ich podstawie powstała również seria najznakomitszych dokumentów telewizyjnych pokazywanych przez Channel 4 w Wielkiej Brytanii i National Geographic Channel na całym świecie, w tym seria programów o Jedwabnym Szlaku.
Jest autorem innych znanych książek, m.in.: The Last Disco in Outer Mongolia; Kalashnikovs and Zombie Cucumbers: Travels in Mozambique; Travels as a Brussels Scout and Ice Tea and Elvis: A Saunter through the Southern States, The Global Casino: An Introduction to Environmental Issues, World Atlas of Desertification - pozycji napisanej w ramach programu ochrony środowiska ONZ.
W 2003 roku został laureatem nagrody Royal Geographical Society's Ness Award, przyznanej mu za wkład w szerzenie wiedzy geograficznej w publikacjach podróżniczych.
Ogółem napisał ponad dwieście artykułów opublikowanych w magazynach, czasopismach i gazetach. Jest autorem szesnastu książek
i współautorem dziewięciu.
Pracował w różnych miejscach na świecie, między innymi wykonał dla ONZ przegląd rozwoju przemysłowego w Mongolii, zaprojektował tablice informacyjne dla Kenijskiego Parku Narodowego, prowadził zajęcia z nauk o Ziemi w Omanie, zajmował się obserwacją wielorybów u wybrzeży Ekwadoru, oceniał wycieczki edukacyjne w Ghanie i przewodził wyprawom do serca dzikiej przyrody w Namibii. Jego zainteresowania pustyniami zawiodły go na Saharę, Gobi, Thar, Atacamę Danakil, pustynię Namibijską i Kalahari.
     
  Radosław "Chopin" Siuda (Polska) 
Wegetarianin, buddysta, elektryk, tzw. "złota rączka". Ksywkę "Chopin" zawdzięcza nie tylko temu, że umie grać na fortepianie, ale również swojej dawnej fryzurze, z którą musiał pożegnać się ze względów higienicznych, gdy zaczął coraz częściej spędzać czas poza domem. Przed wyruszeniem w podróż dookoła świata odbył zastępczą służbę wojskową, m.in. w redakcji czasopisma "Wegetariański Świat". Podobnie jak wielu młodych ludzi marzył o przygodzie życia i wyruszeniu gdzieś daleko. Chciał powędrować bez większych planów, zatrzymując się tu i ówdzie, żeby popracować chwilkę, i ... ruszyć ponownie. Dziesięć miesięcy przed najważniejszą podróżą poznał na targach ezoterycznych w Warszawie Kingę Choszcz - "free spirit", wegankę, podróżniczkę. Fascynowała ją fotografia oraz poznawanie ludzi i świata. Przejechała "stopem" wzdłuż i wszerz całą Europę, uczestnicząc jako wolontariuszka w licznych międzynarodowych "obozach pracy".
Miała już za sobą swoją najdłuższą, ośmiomiesięczną, samotną wyprawę lądem do Indii i Nepalu.
To chyba przeznaczenie sprawiło, że spotkali się i postanowili wyruszyć w podróż życia wspólnie. Przez pięć lat nieustającego podążania przed siebie odwiedzili Oceanię, Azję, Amerykę Północną i Południową. To co tylko mogli utrwalili na tysiącach zdjęć, które dziś skłaniają do refleksji
i wspomnień, i stały się zaczynem ich wspólnej książki "Prowadził nas Los", opowiadającej o świecie jaki mogli poznać.
     
  Martin Strel (Słowenia) 
Światowej sławy pływak - maratończyk. Do niego należy wiele rekordowych osiągnięć odnotowanych, m.in. w księdze Guinness'a. Nauczył się pływać w wieku sześciu lat. W 1978 roku dołączył do grona pływających maratony. Zanim rozpoczął przygodę z wodą występował
z powodzeniem jako gitarzysta. Nie jest przykładem typowego sportowca. Początkowo startował w zawodach pływackich w ramach Pucharu Świata, dopiero później wybrał zamiast rywalizacji z innymi, rywalizację z wodą i zaczął pływać indywidualnie, za każdym razem wyznaczając sobie cel bardzo trudny do osiągnięcia, bo najbardziej interesują go nadzwyczajne wyzwania. Cechuje go olbrzymia determinacja i cierpliwość w dążeniu do celu. Jego projekty nie skupiają się jedynie na wielkich osiągnięciach sportowych, ale służą ogólniejszemu przesłaniu. Pobyt na różnych kontynentach, poznawanie ludzi innych nacji, ich mentalności i myślenia, dodatkowo wzmacniają go w słuszności jego przesłania: dbajmy o przyjaźń i pokój między ludźmi i czystość wody na Ziemi.
Do jego najważniejszych osiągnięć należą:
2002: przepłynięcie po raz pierwszy całej rzeki Missisipi; 3797 km; odnotowanie w księdze Guinness'a; swój wyczyn dedykował pamięci ofiar zamachu z 11 września 2001 roku,
2003: przepłynięcie niezwykle zdradliwej rzeki Parany; 1930 km
2004: przepłynięcie rzeki Jangcy Jang; 4003 km
2007: przepłynięcie rzeki Amazonki - 5268 km - 66 dni; ten nadzwyczajny historyczny wyczyn był wsparciem światowych inicjatyw w sprawie ochrony przyrody, lasów tropikalnych i tlenu na naszej planecie.
Za swoją działalność otrzymuje wiele dowodów uznania. Przekazali je oficjalnie, m.in.: Kofi Annan - Sekretarz Generalny ONZ, Michael Bloomberg - burmistrz Nowego Yorku, dr William Perry - sekretarz obrony USA, Daniel Scioli - Wiceprezydent Argentyny.
W 2002 roku, po pokonaniu Missisipi, Kongres Stanów Zjednoczonych przyjął specjalną uchwałę honorującą go za ten niezwykły wyczyn.
Został również nominowany do prestiżowej nagrody "Laureus" w kategorii osobowość sportu alternatywnego i rekomendowany na członka Międzynarodowego Panteonu Sław Pływania.
Jego wyczyny był relacjonowane w największych magazynach ilustrowanych, stacjach telewizyjnych i agencjach informacyjnych. Opisano je również w dwóch książkach i pokazano w serialach filmowych.
Lauret nagrody Explorer 2007.
     
  Grzegorz Szyszkowski (Polska) 
Mieszka w Rotmance, niedaleko Gdańska. Studiuje Automatykę i Robotykę na wydziale Elektroniki Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej. Coraz bardziej lubi zwiedzać świat na dwóch kółkach.
W 2003 roku, mając dziewiętnaście lat, wyruszył sam na wyprawę rowerową dookoła Półwyspu Skandynawskiego. Przez trzydzieści sześć dni pokonał ponad pięć tysięcy kilometrów, docierając do najbardziej wysuniętego na północ miejsca w Europie - przylądka Nordkapp. Odwiedził wtedy Norwegię, Szwecję i Finlandię.
Następnym etapem "kolarskiej przygody" miała być Islandia. I tak się stało. Rok po przedniej wyprawie wylądował na "wyspie gejzerów". Przez dwadzieścia siedem dni samotnie pokonywał drogi i bezdroża na rowerze. Na swoim jednośladzie dotarł w trudno dostępne dzikie tereny, leżące z dala od popularnych szlaków turystycznych a przy okazji dokonał również trawersu wyspy.
Rok 2006 był dla niego bardzo szczególny. W lipcu, samotnie, bez jakiegokolwiek wsparcia z zewnątrz, zdany całkowicie na własne siły, w skrajnie trudnych pustynnych warunkach, poruszając się na średniej wysokości ponad 4000m n.p.m., przedzierał się przez Płaskowyż Altiplano - jeden z najtrudniej dostępnych rejonów świata - nazywany również Tybetem Andów. Dwa tysiące kilometrów po zupełnych bezdrożach, dwa zdobyte sześciotysięczniki, trawers największej na świecie słonej pustyni Atacama, wjazd rowerem powyżej 5500m nad poziom morza.....
i wiele niezwykłych przygód, tak w skrócie można opisać jego wyczyn.
Od 2007 roku jest członkiem zarządu Polskiego Centrum Ekspedycyjnego.
     
 

Paweł Urbański (Polska) 
Student V roku Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Gdańskiego.
Przed rozpoczęciem studiów, w latach 1999 - 2001, był stypendystą Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Rządu Królestwa Norwegii. Uczył się w Red Cross Nornic United Word College, jednym z dziesięciu United Word Colleges na świecie. Szkoły te zapoczątkowały program matury międzynarodowej, który właśnie tam realizował jako pierwsza osoba niewidoma z Polski i trzecia na świecie. Podczas pobytu w Norwegii narodziła się jego pasja do sportów określanych mianem górskich i ekstremalnych. Zaczął wspinać się w naturalnych ścianach skalnych wiszących nad fiordami, uprawiać narciarstwo biegowe i zjazdowe.
Wolny czas łączył również z organizacją zajęć dla norweskich dzieci pod nazwą "Zielona szkoła", uczył ich wspinaczki i współpracował z fizjoterapeutami z centrum rehabilitacyjnego znajdującego się w College'u.
W roku 2000 wygrał bieg główny na dwadzieścia kilometrów podczas najstarszych w Europie zawodów narciarskich dla osób niepełnosprawnych - Ridderrennet. Zdobył również złoty medal na dystansie dziesięciu kilometrów oraz srebrny w biathlonie. W podobnych zawodach w 2001 roku zajął drugie miejsce w biegu głównym na dwadzieścia kilometrów.
Po rozpoczęciu studiów zapisał się do sekcji wspinaczkowej Uniwersytetu Gdańskiego. Od kilku miesięcy trenuję również judo.
Wspinaczka i judo są dla niego ważną formą aktywności, poznawania ludzi i uczestniczenia w normalnym, codziennym życiu. Pozwalają mu budować pewność siebie i dają motywacje do działań w wielu innych dziedzinach. Jednym z nich było zorganizowanie wyprawy na najwyższy szczyt Ameryki Południowej. Był pierwszy niewidomym Polakiem i pierwszym niewidomym Europejczykiem, który podjął tę niezwykłą próbę.
"Chciałbym wejść na Aconcaguę, by sprawdzić własne możliwości, promować wspinaczkę górską i sportową" - w ten sposób określił cel,
jaki mimo ograniczeń wyznaczył sobie.

     
     

 | program | goście | nagrody | konkursy i wystawy | kronika | wielka lekcja geografii | informacje | kontakt | artshow |