|
|
|
|
|
|
|
Pavol Barabáš (Słowacja)
Należy do grona światowych uznanych twórców filmów dokumentalnych
o tematyce górskiej i eksploracyjnej. Uczestniczył w wielu ważnych
i fascynujących ekspedycjach na wszystkich siedmiu kontynentach.
Zawsze towarzyszyła mu kamera, dzięki której poznawany świat stawał
się inspiracją do powstania obrazów szczególnej urody. Artysta ten
bowiem, jak rzadko kto, umie w pełni panować nad estetyką i narracją
opisywanych zdarzeń, miejsc, ludzi i kultur, łączyć warstwę wizualną
filmów z dociekliwością człowieka zainteresowanego poszukiwaniem odpowiedzi
na pytania zadawane od zawsze, których źródeł należy szukać w nas
samych i historii rodzaju ludzkiego. Wybierał rejony dziewicze, nieprzyjazne
człowiekowi, by filmować plemiona w lasach równikowych Nowej Gwinei,
tubylców nad afrykańską rzeką Omo, Indian w wenezuelskiej dżungli,
alpinistów i ludzi eksploracji poddanych najcięższym próbom przez
ekstremalne warunki. W swoim dorobku ma kilkadziesiąt filmów najwyższej
próby, z których szesnaście otrzymało ponad sto trzydzieści ważnych
nagród na świecie. Jego twórczość doceniono również przyznając prestiżowe
nagrody "Cristal Wing" i "Tatrabanka", które
co roku otrzymują na Słowacji wybitne osobowości. Jest wiceprezesem
Słowackiej Akademii Filmowej i Telewizyjnej.
Laureat nagrody
Camera Extreme 2009. |
|
|
|
|
|
Victor Boyarsky (Rosja)
Członek historycznej wyprawy TransAntarctica Expedition
'89.
Ikona rosyjskiej eksploracji polarnej. Postać niezwykle barwna,
powszechnie szanowana na całym świecie za charyzmę, profesjonalizm,
badania naukowe Arktyki i Antarktydy. Doktor nauk fizyczno- matematycznych.
Dyrektor Rosyjskiego Państwowego Muzeum Arktyki i Antarktyki
w Sankt Petersburgu. Przewodniczący Sekcji Polarnej Rosyjskiego
Stowarzyszenia Geograficznego. Jego życie, to niemal nieustanna
obecność w najbardziej niesprzyjających miejscach Ziemi. Tam, gdzie
przetrwać mogą nieliczni, zdolni wytrzymać presję ekstremalnego
środowiska. Poprowadził dwadzieścia ekspedycji na nartach na Biegun
Północny. Dotarł tam również prawie trzydzieści razy atomowymi lodołamaczami
"Sovietskiy Soiuz" , "Jamal" i "Kapitan Dranitsyn", prowadząc wykłady
i seminaria dla uczestników rejsów. Przemierzył Ocean Arktyczny
przez Biegun Północny, od wybrzeży Syberii do Wyspy Ellesmera w
Kanadzie, Grenlandię z południa na północ, pokonując z psim zaprzęgiem
i na nartach ponad dwa tysiące kilometrów, wiele razy poprowadził
wyprawy narciarskie na Terytoria Północno-Zachodnie Kanady, czterokrotnie
brał udział w niezwykle ważnych ekspedycjach na Antarktydzie, wykonując
badania śniegu i lodu metodą RES (radio echo sounding). Był dwukrotnie
na Biegunie Południowym. Członek słynnej międzynarodowej wyprawy
TransAntarctica 1989, podczas której po raz pierwszy trawersowano
Antarktydę bez wsparcia z zewnątrz. Siedem miesięcy zajęło
szóstce śmiałków przebycie sześciu i pół tysiąca kilometrów.
Od Półwyspu Antarktycznego, przez Biegun Południowy, do bazy Mirny.
Wyprawa była dla nich trudną próbą. Każdy z uczestników musiał zdać
ten szczególny egzamin indywidualnie, ale równie ważne było, by
stali się prawdziwym zespołem, bo tylko razem, skupieni na osiągnięciu
celu, mogli pokusić się o wyczyn, który pozostanie w historii rodzaju
ludzkiego jednym z najpiękniejszych przykładów zmagań z naturą.
Wagę tego co stało się na siódmym kontynencie docenił cały świat,
członkowie wyprawy byli przyjęci w marcu 1990 roku m.in. przez prezydenta
George'a Busha w Białym Domu. Od 1972 roku opublikował dwadzieścia
pięć artykułów na temat badania lodowców i kry metodą RES. Jest
autorem trzech książek: "Siedem miesięcy nieskończoności" o wyprawie
transantarktycznej, "Południk Grenlandii" o trawersie Grenlandii
oraz tomik wierszy "Każdy ma swój własny biegun".
Laureat
nagrody Explorer 2009.
|
|
|
|
|
|
Dariusz Bógdał (Polska)
Podniebny włóczęga, paralotniarz, fotografik, freelancer. W latach
2003 - 2008 wykonał ponad sześćdziesiąt tysięcy zdjęć lotniczych,
fotografując około trzystu miejsc w Polsce, pokonując dystans, który
pozwoliłby mu pięciokrotnie okrążyć kulę ziemską.
Patrząc na świat z innej perspektywy poszukuje takich śladów codzienności,
z których w swoich fotogramach tworzy dla odbiorcy jego sztuki taki
obraz rzeczywistości, gdzie to, co niedostrzegalne wcześniej, nabiera
zupełnie innego znaczenia.
Jedyny Polak, finalista prestiżowego festiwalu fotografii i sztuk
wizualnych Photo Espana w Madrycie, w kategorii Odkrycia 2006. Autor
wielu wystaw fotograficznych. Jego prace znajdują się m.in. w Muzeum
Narodowym w Gdańsku.
W czerwcu 2006 roku, podczas poszukiwań z powietrza, odnalazł zaginioną
chorą kobietę, ratując ją od śmierci z wycieńczenia. W lipcu 2007
trąba powietrzna porwała go w okolicach Helu i tym razem sam zmuszony
był stoczyć walkę o życie. Na szczęście udaną. Żyje, by latać. Lata,
żeby żyć.
Członek Polish Tourfilm Academy. Współpracownik magazynu Film, Art&Tourism.
Wykonuje zdjęcia lotnicze dla wiodących wydawnictw, producentów
filmowych w Polsce i dla..... Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.
Autor badań i publikacji dotyczących sportów ekstremalnych. Swoimi
doświadczeniami dzieli się ze studentami.
www.fotoznieba.pl
|
|
|
|
|
|
Aleksander Domalewski (Polska)
Pierwszy polski skoczek B.A.S.E. i prekursor tego ekstremalnego sportu
w Polsce. B.A.S.E. jumping, to forma swobodnego lotu wykonywana z
czterech kategorii obiektów: B-building-budynek; A-antenna-antena,
S-span-przęsło, E-earth-Ziemia.
Na koncie ponad dziewięćset skoków z samolotu i pięćset skoków B.A.S.E.
Odwiedził ponad dwadzieścia krajów na całym świecie i zaliczył ponad
sto różnych obiektów.
Skakał do największej jaskini świata w Chinach (660 m. głębokości),
z największego na świecie wodospadu Salto Angelo w Wenezueli,
z budynków w Las Vegas czy Kuala Lumpur, w górach Francji, Szwajcarii,
Włoszech czy Norwegii.
Często wykonywał również skoki w kraju, w bardzo znanych miejscach,
jak chociażby z Kazalnicy nad Czarnym Stawem w Tatrach czy z Sokolicy
w Pieninach. O niektórych swoich wyczynach woli jednak publicznie
nie mówić, bo............
Nadal poszukuje nowych spektakularnych możliwości uprawiania B.A.S.E.,
a dla wprawy wykonuje skoki ze wszystkiego co wysokie, na przykład
osiemdziesięciometrowego dźwigu w centrum Warszawy. Ma nadzieję,
że najważniejsze skoki jeszcze są przed nim.
|
|
|
|
|
|
Keizo Funatsu (Japonia)
Członek historycznej wyprawy TransAntarctica Expedition '89.
Pochodzi z Osaki w Japonii. Dziś na stałe mieszka na Alasce. Jak sam
mówi o sobie, przygodę ma we krwi.
To prawda, bo bardzo wcześnie zerwał z monotonnym życiem, jakie prowadził
w Japonii, i przeniósł się do USA. W 1979 roku na rowerze pokonuje
samotnie Stany. Pięć lat później, również na dwóch kółkach, przedziera
się przez Saharę. Z Algierii do rzeki Niger. Coraz częściej, zamiast
gorących rejonów, wybiera się na północ. Jego doświadczenie jest bardzo
cenne, gdy rodzi się pomysł wielkiej wyprawy TransAntarctica Expedition.
Z pięcioma innymi członkami przyszłej wyprawy na Antarktydę pokonuje
Grenlandię, z południa na północ, wykorzystując psie zaprzęgi i narty,
co pozwala zdobyć tak potrzebne doświadczenie.
W 1989 roku rozpoczyna się historyczna wyprawa przez Antarktydę, z Półwyspu
Antarktycznego do rosyjskiej stacji Mirny, przez Biegun Południowy.
Do pokonania jest sześć i pół tysiąca kilometrów w ekstremalnie
trudnych warunkach. Po dwustu dwudziestu dniach ta nadzwyczajna
ekspedycja kończy się sukcesem. Zafascynowany północą i życiem naznaczonym
przygodą, w kolejnych latach bierze udział w prawdziwych maratonach
z udziałem psich zaprzęgów:
- 800 km w Beargrease
- 800km w stanie Minnesota
- wzdłuż rzeki Amur w Rosji latem i zimą
- 1800 km na Alasce.
W 1994 roku podejmuje ważną decyzję, przeprowadza się na Alaskę. Hoduje
psy Husky, uczestniczy w
kolejnych maratonach i długodystansowych wyścigach psich zaprzęgów
w Kanadzie i na Alasce. Otwiera szkołę, w której szkoli psy do
współpracy w zaprzęgach. Czasami prowadzi wyprawy na Biegun Południowy,
wyrusza na wyprawy piesze lub kajakowe. Jego życie jest pozbawione
problemów cywilizacyjnych, co ogromnie go cieszy, bo pozwala mu spędzać
czas na łonie natury z żoną i wiernymi towarzyszami wypraw, psami
Husky.
Laureat nagrody
Explorer 2009. |
|
|
|
|
|
James Hooper (Wlk. Brytania)
Wszystko zaczęło się w Christ's Hospital School, gdzie spotkał i zaprzyjaźnił
się z Rob'em Gauntlett'em. Siedem wspólnie spędzonych lat w szkole
stworzyło z nich dobrze rozumiejący się duet. Mieli podobne marzenia
i mocno wierzyli w to, że je spełnią. W 2003 roku wpadli na pomysł
zdobycia Everestu i natychmiast przystąpili do przygotowywania planu,
który pozwoliłby im zdobyć doświadczenie niezbędne przy takim wyzwaniu.
Uprawiali różne formy wspinaczki przemierzając Wielką Brytanię i Europę.
Latem 2004 roku wybrali się na pierwszą poważną wyprawę do Karakorum.
Nie osiągnęli celu, ale było to bardzo cenne doświadczenie. Po roku
intensywnych treningów pokonali na rowerach trasę z Billbao do Istambułu.
W osiem tygodni piętnaście krajów, po sto pięćdziesiąt kilometrów
dziennie. Nauczyli się radzić sobie w trudnych warunkach. Wiedzieli,
że są dobrze przygotowani i zachęciło ich to do wyprawy na Ama Dablam,
trudną technicznie górę. Z niej, w całym majestacie, zobaczyli
Everest, a po roku....... już z jego wierzchołka mogli spojrzeć na
świat. Zostali najmłodszymi Brytyjczykami, którzy zdobyli najwyższy
szczyt Ziemi. W bazie pod Everestem zrozumieli, że na tym nie skończy
się, że kolejna wielka przygoda przed nimi. Wtedy właśnie zrodził
się pomysł na wyprawę pomiędzy magnetycznymi biegunami Ziemi. To prawie
czterdzieści tysięcy kilometrów, lądem i morzem, przez dzikie
ostępy i świat ucywilizowany, przez szalenie niebezpieczne wody oceanów
południowej półkuli. Wymyślili sobie, że zrobią to jedynie przy
użyciu siły własnych mięśni i sił natury. Wyruszyli 8 kwietnia 2007
roku. Po trzynastu miesiącach mogli poczuć smak sukcesu. Ciężko pracowali,
by osiągnąć cel i udało im się. Za ten wyczyn zostali uhonorowani
przez National Geographic przyznaniem nagrody Najważniejsza Przygoda
2008 Roku.
Laureat nagrody
Explorer 2009. |
|
|
|
|
|
Abigail Jabines (Filipiny)
Ukończała studia uniwersyteckie na kierunku Ochrona Środowiska, podczas
których dołączyła jako wolontariuszka do organizacji Greenpeace, z
która związana jest już dziesiąty rok. Pracowała w tym czasie m.in.
dla Global Incenerator Alliance, Greenpeace Southeast Asia, gdzie
koordynowała kampanię na rzecz ochrony klimatu i przeciwdziałaniu
skutkom wywołanych jego zmianami. Obecnie prowadzi w Greenpeace International
projekt edukacyjny Solar Generation, którego zadaniem jest promocja
odnawialnych źródeł energii. Praca dostarcza jej pełnej satysfakcji
i w dużym stopniu wypełnia jej codzienne życie. W czasie wolnym od
zajęć zagląda do świata podwodnego, który poznaje i podziwia
oddając się z temu, co uwielbia robić najbardziej - nurkowaniu, w czym
naprawdę jest znakomita.
|
|
|
|
|
|
Stephen Koch (USA)
Jego nazwisko na świecie wiele znaczy dla ludzi, dla których góry
są czymś ważnym w życiu. Bardzo wcześnie odnalazł się pośród wielkich
ośnieżonych ścian, które swoją obecnością prowokowały do wspinaczki.
Zawsze szukał jednak nieszablonowych rozwiązań i dlatego większość
jego dróg można określić - drogi innowacyjne, wyszukane, niczym danie
specjalne dla smakosza. Wejście na górę tylko w części satysfakcjonuje
go, bo po zdobyciu szczytu....... najczęściej zjeżdża z niego na desce
snowboardowej. Właśnie zjazdy w największych górach świata to jego
druga pasja, z którą łączone jest jego nazwisko. To największa postać
ekstremalnego snowboardu. Zjechał z sześciu szczytów zaliczanych do
Korony Ziemi, i w połowie z Everestu, ostatniej wielkiej góry, jaka
pozostała mu do pokonania i zdobycia korony. Jest autorem wielu pierwszych
zjazdów z prestiżowych szczytów, m.in.: Aiguille du Chardonnet, Grand
Teton, Mount Hood, Denali, Mt. Vinson, Carstensz Pyramid. Utalentowany
mówca, autor reportaży i esejów, w których opisuje swoje wyprawy i
dzieli się refleksjami o tym, co jak sądzi jest ważne w życiu. Górom
pozostaje wierny mimo dramatycznego doświadczenia jakim było znalezienie
się pod potężną lawiną. Z rodziną mieszka w Jackson Hole w stanie
Wyoming.
|
|
|
|
|
|
Wojciech Lewandowski (Polska)
Geograf - geoekolog, wykładowca na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych
Uniwersytetu Warszawskiego. W "cywilu" alpinista i podróżnik,
uczestnik wielu ekspedycji alpinistycznych i naukowych. Alpy, Kaukaz,
Hindukusz, Himalaje, Karakorum, Ałtaj, Ural, Atlas, Andy, Kordyliery,
Pamir, Spitsbergen i niemal wszystkie "pagóry" europejskie,
to tylko część gór świata, w których wspinał się i prowadził
badania.. Ostatnie lata, to odkrywanie Ameryki Południowej i Środkowej,
gdzie przemierzył już wiele państw, w tym wszystkie kraje andyjskie.
Rejony te interesowały go od dawna i możliwość poznania ich była
oczekiwanym spełnieniem. Mierzył się tam również z andyjskimi kolosami
i do długiej listy zdobytych już szczytów mógł dopisać: Aconcagua,
Ramada, Cotopaxi, Chimborazo, Orizaba, Pico Bolivar, Tachamaluco,
Potosi, Mercedario, Ojos de Salado, Chachani. Czternaście sześciotysięczników
w Andach, Hindukuszu i Himalajach i siedmiotysięcznik Mustagh Ata
w Pamirze, to kolekcja którą chciałby zapewne pochwalić
się niejeden alpinista. Jest autorem i współautorem licznych
książek naukowych i popularnonaukowych o tematyce geograficznej,
alpinistycznej i ekologicznej, autorem programów radiowych i
telewizyjnych. Współpracuje z wieloma wydawnictwami zajmującymi się
naukami geograficznymi lub tematyką górską. Autor programów szkoleniowych
i akcji popularyzujących góry i ochronę środowiska. Instruktor
i autor programów w Fundacji "Człowiek - Ruch - Przyroda",
w Akademickim Klubie Przygody "Terra" i własnej firmie szkoleniowej
"Eko - Więź". Pomysłodawca projektu "Wyżej niż kondory
70 lat później ...", który zwyciężył w konkursie Travelery 2006
magazynu National Geographic Polska w kategorii "Bilet na przyszłość",
współpomysłodawca akcji "Korona Gór Polski". No.... i jeszcze
autor i gorący wyznawca AnŻ, czyli filozofii.... Apetyt na Życie.
Nie wiecie, na czym ona polega? Pytajcie!
|
|
|
|
|
|
Simone Origone (Włochy)
Pochodzi i mieszka w dolinie Aosty. .Przewodnik alpejski. Nauczyciel
narciarstwa.
Uprawia jego ekstremalną formę - szybkościowe narciarstwo zjazdowe.
Zdobywał czterokrotnie Puchar Świata w latach 2004 - 2007. Trzykrotnie
zdobywał tytuł Mistrza Świata FIS. Jest aktualnym rekordzistą świata.
Zjeżdżał na nartach z zawrotną prędkością 251,40 km/h.
Zawodnik włoskiej drużyny narodowej w tej dyscyplinie sportu. Uczy
jazdy na nartach i pracuje jako przewodnik górski w szkole narciarskiej
w Champoluc. Może o sobie powiedzieć, że urodził się z nartami,
bo już w wieku trzech lat zaczął ćwiczyć pod okiem ojca, który
przez wiele lat był instruktorem narciarstwa. Szybko znalazł się w
klubie w Val d'Ayas, gdzie uprawiał narciarstwo alpejskie. Mając szesnaście
lat zmienił klub i zaczął trenować u boku Bruno Seletto. Po zakończeniu
sezonu 1998/1999 wycofał się z uprawiania tej dyscypliny z powodu
poważnej kontuzji. Rok 2003 miał ważny wpływ na to, co robi dziś.
Pojechał do Les Arc we Francji, gdzie na słynnej trasie "Olimpica"
spróbował szybkościowego zjazdu. Wynik 179 km/h był tak dobry, że
postanowił włączyć się w rywalizację w tej dziedzinie. Gdy po
raz pierwszy startuje w profesjonalnych zawodach, wygrywa je
z wynikiem 200,89 km/h. Natychmiast zauważony wchodzi do kadry narodowej
Włoch i w ciągu trzech lat odnosi wielkie sukcesy w zawodach rangi
Pucharu i Mistrzostw Świata. W tym roku walczy o kolejny tytuł mistrzowski.
|
|
|
|
|
|
Józef Nyka (Polska)
Jeden z największych znawców gór i alpinizmu
na świecie. Przez wiele lat zaangażowany w działalność środowiska
górskiego. Wieloletni członek władz Polskiego Związku Alpinizmu. Członek
Honorowy PZA. Trzydzieści lat był redaktorem naczelnym "Taternika".
Współpracuje z wieloma magazynami specjalistycznymi. Opublikował dziesiątki
artykułów w polskich i zagranicznych wydawnictwach. Jest autorem
słynnych przewodników po Tatrach Polskich i Słowackich, Pieninach
i Gorcach. Autor znakomitych dróg i pierwszych przejść w Tatrach
oraz kilkunastu najwyższej klasy przejść w Dolomitach, do których
należą: lewy filar wschodniej ściany Rysów, wschodnia ściana Młynarczyka,
północno-wschodnia ściana Małego Młynarza, direttissima wschodniej
ściany Mniszka, pierwsze przejście zimowe północnej ściany Świstowej
Czuby, pierwsze przejście zimowe drogi Sokołowskiego na Mięguszowiecki
Szczyt Wielki, Marmolada, Torre di Valgrande, Civetta, Cima Grande
di Lavaredo, Cima Ovest di Lavaredo. Członek honorowy międzynarodowych
organizacji alpinistycznych. W latach 1944 -1945 żołnierz Armii Krajowej,
walczący o wolną Polskę w Tatrach i Gorcach.
W swoim niezwykłym archiwum zgromadził encyklopedyczną wiedzę o polskich
osiągnięciach wspinaczkowych.
Laureat
nagrody Explorer 2002.
|
|
|
|
|
|
Andrzej Paczkowski (Polska)
Historyk, profesor w PAN i Collegium Civitas, autor wielu monografii
i opracowań z zakresu historii Polski XX wieku, wykładowca m.in.
w Nobel Institut oraz Wilson Center. Autor książki "Pół wieku
dziejów Polski, 1939 -1989", która miała cztery wydania zagraniczne.
Dwukrotny laureat nagród za najlepsza książkę historyczną roku. W
1955 roku rozpoczyna przygodę z górami. Przez następne lata wspina
się zimą i latem w Tatrach. Uczestniczy w wyjazdach wspinaczkowych
w Alpy, Dolomity, na Kaukaz, w Pamir i Ałtaj. Przez wiele lat
działał społecznie w ruchu wysokogórskim. W latach 1974 - 1995 prezes
Polskiego Związku Alpinizmu. Redaktor, współautor i autor wielu książek
i albumów o tematyce górskiej, m.in. "Sygnały z gór"
wydanej z okazji 60-lecia GOPR, "Karakorum", "Mount
Everest", "Himalaje", "Zakopane i okolice".
Pseudonim górski "Owca" lub "Owieczka".
|
|
|
|
|
|
Geoffrey Somers (Wlk. Brytania)
Członek historycznej wyprawy TransAntarctica Expedition '89.
Jeden z najznamienitszych polarników w historii, uhonorowany m. in.
Orderem Imperium Brytyjskiego. W Arktyce i na Antarktydzie przemierzył
ponad dwadzieścia dwa tysiące kilometrów. Był członkiem kilku wypraw
i działań indywidualnych, określanych słowami pierwsze i historyczne,
w tym TransAntrctica Expedition'89 i wyprawy, podczas której
pokonano największy dystans w rejonie Arktyki bez żadnego wsparcia
z zewnątrz, przemierzając ponad dwa tysiące kilometrów poprzez Grenlandię.
W obydwu ekspedycjach był odpowiedzialny za logistykę, nawigację
i pracę zaprzęgów z psami Husky.
Poprowadził pierwszą komercyjną wyprawę do magnetyczny bieguna północnego
i pierwszą komercyjną na nartach do Bieguna Południowego. Sześć razy
stawał na Biegunie Południowym i sześć na Biegunie Północnym. Szkolił
uczestniczki kobiecej ekspedycji, która zdobyła oba bieguny geograficzne.
W grudniu 2005 roku i styczniu 2006 przewodził wyprawie czterech mężczyzn,
którzy podążali śladami pamiętnej wyprawy Roberta Falcona Scotta na
Biegun Południowy.
Z lodowatych przestrzeni kilkakrotnie wybierał się na wyprawy w rejony
tropikalne. Na Borneo przedzierał się przez dziewiczą dżunglę, w Australii,
z trzema wielbłądami, pokonał ponad dwa tysiące pustynnego interioru
z Perth do Uluru, "czerwonego" centrum kontynentu,
a w czerwcu i lipcu 2008 roku pokonał pustynię Simpsona.
Dziesięciometrowym jachtem przepłynął północny Atlantyk.
Wykładał dla pięciuset grup na całym świecie. Podczas małych, lokalnych
i szkolnych spotkań, i tych prestiżowych, w Royal Geographical
Society czy w uniwersytetach i korporacjach. Prowadził liczne seminaria
w firmach o charakterze inspiracyjnym, motywacyjnym oraz na temat
przywództwa, oceny ryzyka i pracy zespołowej, a także gościnnie wykładał
podczas wielu turystycznych rejsów w rejony Antarktydy i Arktyki.
Laureat nagrody
Explorer 2009. |
|
|
|
|
|
William Steger (USA)
Członek historycznej wyprawy TransAntarctica Expedition '89.
Jest legendarną postacią światowej eksploracji polarnej i uznanym
autorytetem w tej dziedzinie. Przez ponad czterdzieści pięć lat organizował
i uczestniczył w wyprawach w rejony arktyczne, a wiele z jego
dokonań przeszło do historii. Do najważniejszych należą:
- pierwsza wyprawa z psim zaprzęgiem na Biegun Północny bez wsparcia
- 1986,
- 1.600-milowy trawers przez Grenlandię, z południa na północ - 1988,
- międzynarodowa wyprawa TransAntarctica Expediton'89 z psimi zaprzęgami,
podczas której dokonano pierwszego trawersu całej Antarktydy
wzdłuż najdłuższej osi - 1989-90,
- pierwszy trawers z Rosji do Kanady przez Biegun Północny do wybrzeży
Oceanu Arktycznego w jednym sezonie - 1995,
- Arctic Transect Expedition - eksploracja Nunavut - 2004,
- wyprawa na Wyspę Baffina - badanie skutków globalnego ocieplenia
- 2007,
- wyprawa na Wyspę Ellesmera - 2008,
- wyprawa Kite - Ski na Grenlandię - udokumentowanie zmian w pokrywie
lodowej - 2008.
Ma licencjat z geologii i tytuł magistra edukacji. Przez trzy lata
był nauczycielem nauk ścisłych w szkole średniej, ale fascynacja dziką
przyrodą Arktyki i Antarktydy, konieczność jej ochrony i zachowania
dla przyszłości, wyznaczyły jego prawdziwą drogę, która konsekwentnie
podążą do dziś.
- Spędziłem wiele lat w tych rejonach i to co widzę przez ostatnie
piętnaście lat jest szokujące. Musimy w końcu zdać sobie sprawę z
tego, że mamy do czynienia z poważnym problemem i powinniśmy pracować
nad jego rozwiązaniem - tak mówi o skutkach globalnych zmian klimatu.
Nie poprzestaje na słowach. Dzięki umiejętności łączenia ekstremalnej
eksploracji z najnowszymi nowinkami technicznymi był pionierem w edukacji
przez Internet. Podczas wyprawy w 1995 roku udało mu się dotrzeć bezpośrednio
do ponad dwudziestu milionów studentów, którzy mogli czytać jego dziennik
i zobaczyć pierwsze cyfrowe zdjęcia z Bieguna Północnego. Jest założycielem
prestiżowych Global Center for Environmental Education w Hamline University
St. Paul oraz World School for Adventure Learning w University of
St. Thomas.
W 2006 roku utworzył Will Steger Foundation, w której poprzez projekt
Global Warming 101 pomaga osobom prywatnym i politykom realizować
pomysły przeciwdziałania zmianom klimatycznym, promuje edukację proekologiczną
i tworzy międzynarodową wspólnotę w tych sprawach.
Jest ekspertem Kongresu Stanów Zjednoczonych i doradcą światowych
przywódców w zakresie ochrony środowiska naturalnego rejonów arktycznych.
Wieloletnią, niezwykle cenną działalność eksploracyjną i proekologiczną
doceniono przyznając mu honorowe doktoraty University of St. Thomas,
Westminster College, Northland College i Franklin Pierce, prestiżowe
nagrody i wyróżnienia, m.in. Lindbergh Award, medal John Oliver La
Gorce, Lifetime Achievement Award, Finn Ronne Memorial Award i Lowell
Thomas Award, Człowiek Roku 1986 i 1995. Swoje przygody opisał w bestsellerowych
książkach "North to the Pole", "Saving the Earth",
"Crossing Antarctica", "Over the Top of the World",
a relacje, reportaże i filmy dokumentujące wyprawy i działania
znalazły się w wielu znanych stacjach radiowych i telewizyjnych, prasie
codziennej i periodykach.
Laureat nagrody
Explorer 2009. |
|
|
|
|
|
Elizabeth Wald (USA)
Światowa znakomitość w dziedzinie fotografii plenerowej i reportażowej.
Należy do tych fotografików, którzy potrafią ustawiać przesłony, zmieniać
filmy i robić przejmujące zdjęcia w miejscach tak nieprzyjaznych i złowrogich,
że większość z nas bałaby się tam zrobić nawet jeden krok. Fotografia
jest dla niej sztuką, w której perfekcyjnie umie łączyć ze sobą pragnienie
przygody, poznawanie świata, fascynacje przyrodą i innymi kulturami.
Pociągają ją miejsca surowe i dzikie, gdzie życie wydaje się tak kruche
i niepewne. Gdzie radość życia jest szczególnie intensywnie odczuwana,
bo jest naturalną obroną przed ekstremalnymi warunkami sprawiającymi,
że wydaje się prawie niemożliwe, by mógł tam przetrwać człowiek.
Fotograficzna eksploracja świata natury i różnorodności kulturowej
wiodła ją w najróżniejsze zakątki.
Od Arktyki po krańce Ameryki Południowej, od Pakistanu po Kubę, od potężnych
ośnieżonych Himalajów po gorące krańce Wielkich Rowów Afrykańskich
we wschodniej Afryce.
Ostatnio wielokrotnie podróżowała do Afganistanu i Tadżykistanu. Powstałe
tam niezwykłej urody fotogramy są opowieścią o plemionach zamieszkujących
górzyste rejony, ich związkach z dziką przyrodą i środowiskiem
naturalnym. Są jednocześnie próbą zwrócenia uwagi na stare kultury
oraz delikatne ekosystemy i ostrzeżeniem, że mogą one nie przetrwać.
Jej fotografie wielokrotnie zamieszczane były w wielu prestiżowych
magazynach: National Geographic, Smithsonian, Outside, National Geographic
Adventure, Sports Illustrated, Life, The New York Times, Men's Journal
i Islands. Wykonywała też zlecenia specjalne dla takich wielkich potentatów
jak Patagonia, Nikon czy North Face. Swoim talentem wspomagała organizacje
pozarządowe fotografując dla Lighthawk, Sierra Club, Conservacion
Patagonica, ANAI, Doctors Without Borders, Central Asia Institute,
Wildlife Conservation Society . Włączała się w prace wydawnicze kilku
ważnych książek.
W najbliższym czasie pojawi się jej album będący fotoreportażem dokumentujący
życie ostatnich, prawdziwych gaucho w Argentynie.
W 2006 roku uhonorowano ją jedną z najważniejszych nagród światowych
w dziedzinie fotografii, prestiżową Rowell Award, przyznawaną przez
fundację powstałą po śmierci znakomitego amerykańskiego fotografika
Gallen'a Rowell'a. Otrzymała ją za wybitne osiągnięcia w sztuce fotografii
oraz zaangażowanie w sprawy ludzi i miejsc, które były dla niej
inspiracją.
Mieszka w Boulder, w stanie Kolorado. Reprezentowana jest przez Aurora
Photos, agencję specjalizującą się w reportażu fotograficznym.
Laureatka nagrody
Camera Extreme 2009. |
|
|
|
|
|